Mochnant, a phentrefi Maldwyn,
Pennal Meirion, Derwenlas,
Gawsant brofi blaenffrwyth peraidd
Doniau'r efengylaidd was:
Pa sawl calon a ddwysbigwyd,
Faint gadd eu bendithio'n llwyr,
Drwyddo, yn y bröydd hyny,
Nid oes ond y nef a ŵyr!
Nid amseroedd i orphwyso
Ydoedd ei amserau ef;
Planu a mwynhau y ffrwythau,
Eithriad oedd i weision nef:
Gwedi traethu gair y bywyd
Mewn ffyddlondeb yn un man,
Myn'd oedd raid i ddinas arall,—
Llafur cyson oedd eu rhan,
Yn nghyffiniau eitha'r Gogledd,
Yntau'n fuan wed'yn gawn ;
Deffro mae Llanrwst a Threfriw,
Dan ei nerthol danllyd ddawn:
Mân bentrefi tywyll Arfon,
A godrëon Dinbych, sydd
Yn adseinio'i lais taranllyd
Wrth bregethu'r farn a fydd.
Gwawd, a gwg, ac erlidigaeth,
Yma'n fynych brofodd ef;
Eto llosgi yn ei esgyrn
Yr oedd geiriau pur y nef:—
Hauodd had fel hyn mewn dagrau,
Gesglir yn ysgubau llawn;
Llawer eglwys gref geir heddyw,
Lle bu e'n ddigalon iawn.
Eilwaith wele lais rhagluniaeth
Yn ei alw'n ol i'r De;
A phan fyddo hi yn galw,
Ceir fod pobpeth yn ei le;—
Talybont, yn Ngheredigion,
A Llanbadarnfawr, a Paith,
Clarach, Salem, a'u hamgylchoedd,
Ydoedd ei esgobaeth faith.
