'Rwyf yn tystio i chwi'n bendant,
Fod trysor mawr wrth afon Llyfnant;
A cherllaw i'r Glasbwll hyfryd,
Y ceir llawer iawn o olud.
Uwchlaw'r Eglwysfach, a'r Gareg,
Fe geir trysor yn ddiatreg;
Ac fe'i cludir lawr i Dyfi,
I fyn'd i'r gwledydd pell i'w gwerthu.
Fe fydd dynion fel y milgwn,
Ar fynyddau sir Drefaldw'n,
Yn cael gafael mewn mawr drysor,
Ha'rn, a phlwm, a phres, a chopor.
Ac fe'u cludir yn dunelli,
Lawr i Dyfi at eu gwerthu;
Fe â Dyfi yn dra godidog,
Ac yn borthladd mawr ac enwog.
Mae'r mynyddau sy'n dra anial,
'Nawr uwchlaw i bentref Pennal,
Yn llawn trysor maes o'r golwg;
Cyn bo hir fe ddaw i'r amlwg.
Ac fe gludir meini llechau,
Lawr o Goris yn filiynau,
I lan Dyfi mewn llawenydd,
I'w trosglwyddo i'r holl wledydd.
Fe fydd trefydd ac eglwysi,
Cyn bo hir ar lanau Dyfi;
A hwy fyddant yn fwy hynod
Na hen drefydd Cantref-gwaelod.
Gwneir pont ha'rn dros afon Dyfi,
A bydd miloedd yn ei thramwy,
Wrth ddod lawr o Gadair Idris,
I'r dref hardd fydd ar Foelynys..
Bydd y bont yn ddigon uchel,
I'r llong fwyaf ddod yn ddyogel,
Dros y bar yn dra diangol,
Mewn i'r porthladd hardd dymunol.
