Tudalen:Bywyd y Parch. Ebenezer Richard.djvu/272

Cyfiawnder yw ei iaith,
Cadweidiaeth yw ei waith;
'Fe sathrodd hefyd, ar winwryf enbyd,
Gorphenodd lychlyd daith;
Gorchfygodd angeu, a'r byd a'i ddrygau,
Trwy ddyoddef ar y bryn;
Ergydion trymion, deddf a'i melldithion
Ya gyfan y pryd hyn.
Deigrynu 'roedd ei waed
Ya drwm o'i ben i'w draed;
Heb gynnorthwywr, 'roedd ein Cyfryngwr,
Ein mwyn ganolwr måd;
O Bozrah waedlyd, daeth craig ein hiechyd,
A gobaith bywyd llawn,
Wedi concwerio, trwy hardd filwrio,
Nes iddo roddi iawn.

Hwn yw'r planhigyn, a'r hardd flagurya
Ddygodd y rhosyn per,
Sydd yn rhaglunio, ac yn pereiddio,
Wrth bledio o flaen ein Ner.
'Nawr mae peroriaeth ei fwyn eiriolaeth,
Yn bridwerth dros y tlawd;
A Iesu'a dadleu, ei waed a'i glwyfau,
Dros feiau'n daliad waawd.
Mae'n Llywydd rhad—ein Rhi—
'Nawr yn ein tywys, lu
Trwy gywrain gyfraith, efengyl odiseth,
Dladleuaeth trosom ni.
Mae yn gorseddu, uwch pob rhyw allu,
'Nawr yn y teulu fry;
Pob goruchafiaeth, a phendefigaeth,
Blaenoriaeth iddo sy'.
Areithio mae ef 'nawr
O flaen yr orsedd fawr,
Am faddeu beian,
A phla camweddau
Ei seintiau ar y llawr;
'Fe lwydda hefyd, nes caffunt wynfyd
Mewn tragwyddolfyd pell,
A'a dwyn o'r tonau,
A'r mawr ofidiau,
I'r gwir drigfanau gwell."