SIARADWCH YN DYNER.
(Efelychiad.)
HARADWCH yn dyner, mae'r byd hwn mor ddreiniog
Mae eisoes yn llawn o ofidiau;
Siaradwch yn dyner, mae iaith gas a phigog
Bob amser yn chwerwi teimladau.
Siaradwch yn dyner, wrth sibrwd mae cariad
Yn gwneyd ei orchestion bob amser;
Mae iaith cyfeillgarwch yn llawn o eneiniad,—
A'i geiriau yn nodau melusber.
Siaradwch yn dyner, chwi dadau a mamau,—
Mor dyner mae'r baban bach tirion;
Mil gwell na theganau i leddfu 'i ofidiau
Yw geiriau tynerwch i'w galon.
Siaradwch yn dyner wrth ddysgu y bychan.—
Gwnewch bobpeth i'w wneuthur yn ddedwydd;
Wrth deithio'r anialwch caiff ddigon o gwynfan—
O alar, a phoen, ac enbydrwydd.
Siaradwch yn dyner wrth gyfarch henafgwr,
Mae creithiau gofidiau i'w gweled
Yn rhychu ei wyneb, ac yntau fel milwr,
A'i fywyd bron treulio gan ludded.
Siaradwch yn dyner wrth dlawd ac anghenus,
Na roddwch un loes i'w teimladau,
Mae geiriau caredig i'r rhai sydd helbulus
Yn heulwen i sychu eu dagrau.
Siaradwch yn dyner, tynerwch oedd nodwedd
Amlycaf yn hanes yr IESU;
