Fel arsyllwyr yn yr wybren
Mae'r cymylau llwythog hyn,
Sydd yn hidlo eu bendithion
Nes adfywio bro a bryn.
Y mae'r coedydd fel yn gwenu,
Bywyd ddawnsia ar bob llaw;
Egin, llysiau ledant freichiau
I gofleidio'r dafnau gwlaw.
Dyner wlaw—mae hwn yn fywyd,—
Gwaed y greadigaeth yw;
Ei arianaidd ddiferynau
Sy'n aileni anian wyw.
Llona heirdd wynebau'r dolydd,
Trwsia wallt mynyddau'r byd;
Ac wrth yfed o'i ddefnynau
Gwisga'r blodau ddwyfol wrid.
Werthfawr wlaw—tad y llifddyfroedd
Olchant wyneb anian fawr,—
Ceir ei bywyd yn ei raddau'n
Disgwyl wrth ei borth bob awr.
Gwrando, ddyn sy'n anystyriol,—
Oni chlywi iaith y gwlaw?
Dywed mai y Duw trugarog
Ddalia'r cwmwl yn ei law.
YR HAF.
GLASU mae'r dolydd yn glysion,—ceir cerdd
Ar geinciau'r coed gwyrddion,
Fwyngar haf, drwy'r fangre hon
Wynebledu wna blodion.
Awelon mel yn ymwau—a gludant
Glodydd y perlysiau;
Tyner chwareuant danau
Heibio y coed i'w bywiocau.
