Prawfddarllenwyd y dudalen hon
Y DDEILEN.
Ddeilen yn arwydd a welaf—o
Fywyd wedi gauaf;
Ei gwerdd olwg arddelaf
Flaenredydd i hirddydd haf.
Lifrai'r pren a'i ganghenau,—bywiol led
Mhlith blodion a ffrwythau;
Ac yn eu mysg yn ymwau
Ni gawn hudol ganiadau.
Eiddil yw hon—arwyddlunia—fer oes
Farwol bywyd yma;
Fe gwymp i'r bedd ddiwedd ha'
Y Ddeilen lwydwedd ola'.
EMYN
(Dymuniad am yr Ysbryd Glan,)
YN yr anial blin, sychedig,
Mae fy ysbryd yn llesgau,
Nid oes ond y gwin puredig
Wnai f'enaid lawenhau,
O! am ddafnau
I ireiddio'nghalon wyw.
Mae pleserau'r byd yn denu
Fy myfyrdod bob yr awr;
Ceisio 'th garu eto'n methu,
Rho dy Ysbryd Arglwydd mawr;
Os caf hyny
Boddlawn fyddaf yn y byd.
Dyro'r dafnau byw grisialaidd
Sydd yn moroedd gras yn llawn;
