Mae brawd heno'n symud, mae'n calon yn friw,
Ond diolch i'r nefoedd mae'n symud yn fyw,
Mae'n symud a'i goron yn glir ar ei ben,
A mynwes pawb ato yn lan o bob sèn;
Bydd hyn i'r chwarelwyr, mi gredaf, yn glwy'—
Byd, eglwys sy'n teimlo, mae'n golled i'n plwy';
Bu'n noddwr diflino, dihysbydd ei ddawn,
Mae colli 'i ffraethineb yn golled fawr iawn.
Ond os yw yn symud, a hyny'n mis Mai,
Mae'n symud i olwg y llanw a'r trai,
Sy'n ddarlun o fywyd anwadal y byd,
Sy'n symud dynoliaeth i rywle o hyd.
Bu genych gyfeillion, mi wn hyny'n dda,
Ond llithrodd rhai i ffwrdd fel cymylau yr ha';
Ond symud, a symud mae'r byd—dyna'i fai—
Mae'n symud mor aml a llanw a thrai.
Er symud fe gofir eich henw yn hir, —
Fe gofir eich henw gan greigiau y sir;
Tra bo chwarelyddiaeth bro Meirion yn bod,
Cysylltir eich henw trwy'r oesoedd a'i chlod.
Ffestiniog a hoffa ei phlentyn dros byth,
Gofidia ei weled yn symud ei nyth;
Y nefoedd a'ch noddo rhag cam a phob clwy,
Nes symud i'r nefoedd heb symud byth mwy.
LLINELLAU BEDDARGRAFFYDDOL,
Am y diweddar Barch. T. Roberts, (Scorpion), Llanrwst.
YMA yn isel rhoed cymwynasydd,
Wr a rodiai yn bur i'w Waredydd;
Diwyd gweithiasai, ymboenai beunydd;
Yn was bu ini—ddyfal esbonydd,
Ei enw'n ddifarw fydd;—a'i deithi—
Athraw o yni a doeth athronydd.
