Cymru a GARAF, mae natur haelionus
Yn gwisgo pob dyffryn mor brydferth a hardd;
Dolydd meillionog, a chymoedd rhamantus
Enyn hyawdledd yn nhelyn y bardd.
Gloewon aforydd, a'i rheieidr ewynog,
Ei llynau yn dlysau addurnant ei bron,
Murmur ei nentydd sydd fiwsig cyfoethog,
Ei chwäon perorol wna'm hysbryd yn llon.
CYMRU A GARAF,—hoff fangre y beirddion,
Plethwyr hen gerddi godidog fy ngwlad:
Yr awen Gymroaidd a'i thlws gynghaneddion
Leinw bob cwmwd gan swynol fwynhad.
"Gwlad y gân," ydwyt ti, Gymru berorol,
Canu mae'th feibion cerddorol eu nwyf,
Megis telynau paradwys adlonol
Swynant fy nghlustiau lle bynag y bwyf.
Gymru a GARAF, nid am mai dy filwyr
Ymladdodd dy frwydrau a'r pylor a'r cledd;
Caraf di, Gymru, yn fwy am dy arwyr
A'th ddysgodd i feddwl,—newidiodd dy wedd.
Caraf di, Gymru, am ddeffro i'th hawliau,
A phaham, fy mam-wlad y cysgaist cyhyd?
Dy darian yw 'th feibion dysgedig eu doniau,
A chewri'r dyfodol sy'n awr yn dy gryd.
Cymru a GARAF,—edmygaf ei meibion,
Gerfiant eu henwau yn uchder y graig;
Erys eu hanes ymhlith anfarwolion,
Tra berwa dialedd ar wefus yr aig.
Megis ei chreigiau yn tori'r cymylau,
Felly aed Cymru trwy'r rhwystrau i gyd,
Bydded ei henw ar lenni yr oesau,
Yn Gymru addolgar,—yn Eden y byd.
