Aeth hanes am y brenhin
Fel trydan trwy y fro,
A holl ddysgawdwyr Israel
Ryfeddent am y tro.
Dangosodd fawr ddoethineb;
Nid gyda'r ser na'r aig,
Ond yn ei ffordd anhysbys
Rhwng baban a dwy wraig.
Ni lwydda twyll anwiredd
Byth i gymylu'r gwir;
Er synu myrdd a'i ddichell
Fe wyra 'i haul cyn hir.
'Roedd Solomon yn gyflawn
Yn ei ddoethineb gref,
A chysgod egwan ydoedd
O Frenhin Mawr y Nef.
BETH FYNI FOD?
I gwrddais fachgenyn un prydnawn,
Deallgar ei wedd a bywiog iawn,—
Myfyrio yr oedd mewn llwyn o ddail;
Darllenai, siaradai bob yn ail;
Rhaid fod i fywyd fel hyn ryw nod;
Dywed fy machgen, "Beth fyni fod?"
Ebai'r bachgenyn hawddgar ei bryd:
"Gofyn 'rwyf finau y cwestiwn o hyd,
I mi fy hunan gofynais—ond mud
Yw pawb a phobpeth o fewn y byd,
Nis gallant ateb beth fynaf fod;
Cwmwl sydd heddyw'n cuddio fy nod,"
Llafuria yn ddewr, bydd ddyfal o hyd,
Cei weled dy nod yn eglur ryw bryd;
Llwyddiant sy'n dilyn llafur pob dyn,—
Mae Duw yn addaw hyn i bob un;
Edrych yn mlaen, cyrhaedd ryw nod,
Gofyn o hyd—" Beth fynaf fod?"
