Y Deigryn
(Buddugol)
HA! dyna fe, yr hylif prydferth drud,
Mor fychan yw ! ac O! mor hynod fawr !
Pwy sydd all ddirnad ei hyawdledd mud,
Mor anorchfygol yw a thoriad gwawr !
Ymguddia yng nghil llygad baban bach,
Rhy wan y rhaiadr i'w gymharu ag ef!
Pwy sydd all ddweyd ei ryfedd, ryfedd âch,
Ei nerth symuda Dduwdod yn y nef!
Gabriel, tydi archangel Gwynfa lân,
Rwyt ti yn byw yn ymyl gorsedd Duw,
A wyddost ti am destyn tlws fy nghân?
Y Deigryn, ie, deigryn, dyna yw,
'Rwyt ti'n cael mwydo'th esgyll gwynion mawr
Ynghanol y gogoniant perffaith wyn:
Cei gennad weithiau i roi tro i'r llawr,
Difera, i leithio y penhillion hyn!
Dychmygaf glywed Gabriel yn dweyd im,—
"Nid ydwyf fi yn gwybod fawr am hwn,
Nis gallaf ddwedyd pa beth yw na dim,
Nid oes un deigryn yn y nef a wn:
Ond mae rhyw drydan rhyfedd ynddo'n wir,
Pan fyddo un o blant fy Nuw ar lawr,
A'i edi feirwch yn ei ddeigryn clir,
Mae'n gallu'r ffordd i'r nef mewn munud
awr."
Mae byd o ofid yn y deigryn prudd—
Mae môr o deimlad yn ei gynnwys drud—
Mae cenllif gorwyllt cariad ynddo 'nghudd,
Llawenydd lifa dros ei geulan glyd;
