HUNO YN YR IESU
IEUENCTYD tirion, llawen fryd,
Dewch gyda mi am enyd
weled gwir lawenydd byd,
A gwir lawenydd gwynfyd;
Llawenydd bywyd! nis gall fyw
Mor agos at farwoldeb;
Pwy byth yn llawen a all fod
Yn ymyl tragwyddoldeb?
Llawenydd bywyd! Na foed son
Fan yma am lawenydd,
Nis gellir bod yn llawen byth
Mor ddwfn yngwely cystudd;
Mae yma bawb yn wylo'n drist,
Galaru mae'r holl deulu;
Ond dyma un o ffrindiau Crist
Yn dechreu gorfoleddu.
Mae'r tonnau'n uchel o bob tu,
A'r dymestl yn gerwino;
Anadliad ferr y galon wan,
Bron, bron yn methu curo.
Gwrandewch ei sibrwd distaw hi,
Nis gall ond ei sibrydu,
Ond tery dant sydd fyny, fry,
A seinia'n beraidd ganu.
"O! distewch, derfysglyd donnau,
Tra fwy'n gwrando llais y Nef,
Swn mwy hoff a sain mwy hyfryd
Glywir yn ei eiriau Ef.
Fenaid gwrando, f'enaid gwrando,
Llais tangnefedd pur a hedd."
