Tudalen:Caniadau Watcyn Wyn.djvu/126

Ond rhaid i minnau gychwyn,—
Ffwrdd yn awr,
I 'Paddington' i dderbyn,—
Y Cor Mawr;
Mae'r blaena' 'n awr bron yno,
A rhaid i minau frysio,
Ca'r Telegraph fy nghludo:—
Af finau bid a fyno,
Er undyn fyny i wrando,—
Y Cor Mawr.

Bûm yno 'n aros mynyd,—
I'r Cor Mawr,
Fel estron mewn dieithrfyd,—
Fynyd awr;
Ond dyma'r Tren yn dyfod,
A thaflodd Gymry 'n gawod,
I'r platform heb yn wybod;
Cymraeg oedd ar bob tafod,
Yn mysg fy hen gydnabod,
'R oedd Paddington yn ngwaelod
Morganwg, ar ddiwrnod,—
Y Cor Mawr!

'R oedd Llundain yn llygadu,
Y Cor Mawr,
A chofiwch mae peth felly,—
'N rhywbeth mawr;
Cyn cychwyn ro'wn i'n crynu,
Rhag ofn i'r Cor ddyrysu,
Mewn lle mor fawr a hyny;
Ond, beth a dal dyfalu,
Fe drawsgyweiriodd Canu—
Dref Llundain,— fel i Gymru,
Pan aeth 'Caradog' fyny,—
A'r Cor Mawr.

I'r Palas Grisial cerdda,—
Y Cor Mawr,