Tudalen:Caniadau Watcyn Wyn.djvu/13

Mae pob dyn yn fusnes dyn arall i gyd,
Gwneud busnes eu gilydd yw busnes y byd—
A dim busnes neb byth, y 'musnes dim un,
Pob un i ofalu am ei fusnes ei hun.

Daeth un yma â busnes yn fusnes i gyd
Fod "Hwna" 'n busnesa 'n ei fusnes o hyd;
Wel gofyn am gân ydoedd busnes y dyn—
Pob un i ofalu am ei fusnes ei hun.

Atebais, er nad oedd yn fusnes i fi,
Ond jest i gael darfod a'r fusnes, i chwi:
Pwy fusnes i fi yw eich busnes chwi 'r dyn,—
Pob un i ofalu am ei fusnes ei hun.

Gofynai rhyw "enbyd" o fusnes yn dŷn,
Pwy fusnes gwneyd cân o ryw fusnes fel hyn?
Wyt ti 'n croesi 'th destyn, yr hurtyn dilun—
Pob un i ofalu am ei fusnes ei hun.

'Be finau, mewn d'ryswch er mwyn dod yn rhydd,
Wel dyma y fusnes sy' 'nawr yn y gwydd:
Os cana' I 'r gân 'dyw ddim busnes dim un—
Pob un i ofalu am ei fusnes ei hun.

Wrth gefnu o'r ail, dyma 'r trydydd i'r tŷ,
Holl fusnes cym'dogaeth mewn corff dynes hy';
Ar draws busnes hon torais ineu fel dyn,—
Pob un i ofalu am ei fusnes ei hun.

Mae eisiau ergydio ar y fusnes o hyd,
A gwawdus farddoni 'r fath fusnes o'r byd,
Ond mae'r hen ddiareb a'r fusnes y'nglỳn——
Pob un i ofalu am ei fusnes ei hun.

Myn rhai nad oes bosibl gwneyd busnes o'r byd,
Heb, "Bawb dros ein gilydd—Duw drosom i gyd.".
Nid dyna y testyn ond hyn 'n enw dyn
Pob un i ofalu am ei fusnes ei hun.