Yn fy nwyn, o ran y teimlad,
Yr un fath a phan yn llanc.
Gallwn feddwl fod calonau
Pawb y dyddiau hyny 'n bur;
Nad oedd achos o ofidiau
Nad oedd defnydd poen a chur;
Gwenau serch ar bawb yn disgyn
Fel pelydrau haul ar fryn;
Er nas gallaf ond trwy 'r deigryn,
Edrych ar y dyddiau hyn.
O! flynyddoedd fy ieuenctyd,
Oriau pur o hedd i gyd;
O felusder eich dedwyddyd
Sugnaf gysur yn y byd;
Er i'ch dyddiau hafaidd gilio
Fel y niwl o flaen y gwynt;
Yn fy henaint caf adgofio—
Melus gofio 'r amser gynt.
Dros ei ysgwydd heb yn wybod
Adgof fel yn tremio sydd,
Lawer gwaith yn hyd diwrnod
Ar y dyddiau 's llawer dydd.
Y LLEW.
UWCH deyrn y diffaethwch dû,—o'i orsedd:
Arswyd sy'n teyrnasu;
Llew 'n ei rwysg, a'i ddigllawn ru,
Wna i'r anial mawr grynu!
Y CHWALWR CERYG.
AR ymyl y ffordd
A'i forthwyl a'i ordd,
Yn chwalu 'mlaen:
