Rhaid yw eu plygu heibio gyda'r dydd!
Rhyddid breuddwydio!—dyma ryddid nefol.
Rhyddid yn cyrhaedd dros derfynau rheol
Y'ngharchar fau mae rhyddid i freuddwydio,
Mae rhyddid i freuddwydio am ryddid yno
Yr unig ryddid sydd y'nghyraedd caethyn,
Yn rhyddid breuddwyd, mae mor rhydd ag undyn!
Y duwiol yn y ffau yn cysgu y nos heibio,
Yn treulio nos caethiwed i freuddwydio;
Yr oriau hir yn llawer byrach iddo,
Nag ynt i'r bradwyr wnaeth ei daflu yno,
Gorphwysa'n fil tawelach yn gaeth yn yn ffau'r llewod
Na'r hwn sy'n rhydd, a'i fynwes yn cario ffau cydwybod.
Mae'n huno'n dawel pan ddaw'r boreu heibio
O'r nef i edrych beth yw'r olwg arno
Gwawr boreu ymwared chwery ar ei wyneb,
Gydchwery yno gyda gwên sirioldeb;
A llais ai deffry, braidd cyn deffro 'r awel,
Llef gwaredigaeth yw, yn gwaeddi "Daniel."
Y GORON DDRAIN.
Gwnaed i Eneiniog nen,―y Goron ddrain '
Gerwin ddrych cenfigen
A gwawd byd, yn gwaedu 'i ben,
O drywaniad pob draenen!
CWYN Y CYSTADLEUWR AFLWYDDIANUS.
MAE beirdd a barddoniaeth bron llanw y byd,
Mae cyrddau llenyddol bob wythnos o hyd;
Pob papyr ag enwau buddugwyr heb ri',
Und byth ni chanfyddir fy enw bach i!
Gwae fi yn y byd, gwae fi yn y byd,
Yn cynyg bob cynyg, ond colli o hyd.
