MAE JOHN YN MYND I LOEGER
Mae John yn mynd i Loeger,
A bore fory'r a;
Mae gweddw fam y bachgen
Yn gwybod hynny 'n dda;
Wrth bacio 'i ddillad gwladaidd,
A'u plygu ar y bwrdd,
Y gist ymddengys iddi,
Fel arch ar fynd i ffwrdd.
Mae ef yn hel ei lyfrau,
I'r gist sydd ar y llawr;
Yn llon gan feddwl gweled
Gwychderau 'r trefydd mawr.
Nis gwêl e 'r deigryn distaw
Ar rudd y weddw drist;
Na 'r Beibl bychan newydd
A roddwyd yn y gist.
Rhoed iddo lawer anrheg
A thegan bychan cain,
Ysgrifell gan ei ewyth',
A chyllell gan ei nain:
Fe gymer ddarlun bychan
I gofio'i chwaer ddi-nam,
Fe gymer inc a phapur
I 'sgrifennu at ei fam.
"Rwy'n weddw, fel y gwyddost,
I'th dad sydd yn y ne',
Ond gelli benderfynu
Ddaw yma neb i'w le.
'Rwyf finnau'n gorfod teimlo
Yn wanach nag y bûm:
Tyrd adref, pan y gallot,
I edrych sut yr ym."
