Dyma wers i'r ieuanc, bywiog,
Sydd a'i hyder yn ei nerth,
Tlysni grudd, a boch rosynnog,
Brofant iddo yn ddi- werth;
Stormydd cystudd ddeuant heibio,
Gwywa'r gwrid fel Rhosyn gwan,
Camp yw cael yr adeg honno
Rywbeth ddeil y pen i'r làn.
Awel oeraidd dyffryn marw
Chwytha arnom yn y man,
Popeth sy'n y byd pryd hwnnw
At ein cynnal dry'n rhy wan;
Byw yn ymyl Pren y Bywyd
Ddylem oll tra îs y nen,
Pwyso arno ym mhob adfyd,
Fel y gwnaeth y Lili wen.
MAE'R ORIAU'N MYND.
MAE'R oriau'n mynd yn mynd o hyd,
A dyn yn myned gyda'r oriau;
Un awr mae'n faban yn ei gryd,
A'r nesaf bron mae'r dyn yn angau.
Mae'r oriau'n mynd! :Pob awr a gawn
Sydd megis defnyn llawn sirioldeb;
Ond prin y ceir ei gweld yn llawn,—
Dyfera'i hun i dragwyddoldeb.
Mae'r oriau'n mynd! ac O! mae awr
Er byrred yw ei hoes, yn bwysig;
Mae'n gwthio'r dyn i lawr i lawr
Ar oriwaered einioes lithrig.
