Mae'r oriau'n mynd! mae'n d'w'llwch prudd!
Oes awr imi yn y dyfodiant;
Ai ynte bysedd yr awr sydd
Fynn gau byth fy marwol amrant?
Mae'r oriau'n mynd! fel llif y nant,
Chwyrn deithia amser mewn prysurdeb,
O'i ynys fach mae'n gwthio'i blant
I faith gyfandir tragwyddoldeb.
Mae'r oriau'n mynd! ac mae pob awr
Yn dweyd ein hanes yn y nefoedd;
A'u cyfri hwy'n y frawdle fawr
A selia'n tynged yn oes oesoedd!
Y GWYLIAU.
TON,— "Dydd Gwyl Dewi."
MAE rhai yn hoff o hinon haf,
Ei flodau tlws a'i ddail,
Ei wresog hin a'i ffrwythydd braf,
Ei hirddydd têg a'i haul;
Ond o bob darn o'r flwyddyn gron
Y Gwyliau well gen i,
Mae rhywbeth yn y Gwyliau llon
Yn anwyl iawn i mi:
Cawn eiste'n rhes o gylch y tân
O sŵn y storm a'i rhu,
Cawn chwedl bob yn ail â chân
Ar hirnos Galan gu.
Er fod yr eira ar y tô,
A rhew yn hulio'r llyn,
Ac er fod stormydd trwy y fro
Yn chwythu'n gryf pryd hyn;
