Tudalen:Cerddi'r Bwthyn.djvu/48

A theimlwn ddafnau oer o chwys
Yn rhedeg dros fy nhâl fel pys.
Ac ebr y wrach: "Mae'r dydd yn darfod,
A gwn im eisoes glebran gormod.
Dos! Mae'r heol yn dy alw
Draw o ŵydd hen widdon salw.
Tro dy gefn yn gwmwl arni,
Paid â chofio'i threm na'i stori.
Ie, dos i chwarae dro,—
Ti ddeui'n ôl. Ho! ho Ho! ho!"

Daeth niwlen weithian dros ei gwedd,-
Rhyw niwlen laith o dir y bedd;
A gwelais innau'n ddiymdroi
Fod imi gyfle braf i ffoi;
Ond-ow!-rhag cymaint oedd fy mrys,
A'm cnawd yn swp o rew a chwŷs,
Mi lithrais ar hen fencyn serth
A rholio yn fy hyd i'r berth;
A dyna'r syndod mwyaf wedyn
Fan honno yn y brwyn a'r rhedyn,
Chwerthin gan ofn a gwylltio mawr
A syllu i fyny ac i lawr.

Fe garai llawer gael fy llun
O'm gweld lle'm cefais i fy hun,—
Yn grug wrth odre'r pentwr mawn
Yn methu deall pethau'n iawn.
Rhwbiais fy llygaid lawer gwaith
Hyd oni fedrwn weled ffaith,—
Y dydd yn duo uwch fy mhen,
A'r sêr yn dechrau gemu'r nen.