Gwirwyd y dudalen hon
Y PYSGOTWR A'R BARDD
AR ddiwrnod teg, yng nghwmni bardd,
Mi euthum i bysgota;
Ond gan mor fwll yr hafaidd hin,
Fy nhynged oedd pencawna.
Gwag oedd fy masged drwy'r prynhawn,
A'm llygaid ar y dyfroedd,
A'r bardd yn medi'n hael o'r swyn
A lifai trwy'r dyffrynnoedd.
Gorffwysais oriau rhag y tes,
A'r afon hithau'n ddiog,
A'r chwilod a'r gwyfynod byw
Ar wib fel fflur adeiniog.
Edmygwn innau liw a llun
Fy mhluog glêr fy hunan,
A'r bardd yn moli lliwiau'r berth
A llun y twyn a'r goedlan.
Ond daeth gweddnewid gyda'r hwyr,
A'm llygaid yn ymlonni,—
Yr haul i'w wely'n mynd i lawr,
A'r pysgod pert yn codi.
Bu gwledd i ddau ar derfyn dydd
Yn llawn o swyn a syndod,—
Y bardd yn dal gogoniant hwyr,
A minnau'n dal brithyllod.
