Gwirwyd y dudalen hon
Y CARIAD A GOLLWYD
Mi gleddais fy nghariad dan olau y lloer
Mewn tristwch y cleddais i hi;
Ei hamdo oedd dagrau, a hiraeth ei harch,
A'i bedd oedd fy nghalon i.
Mae'r sôn ei bod eto i'w gweled fin nos
Yn rhodio hyd feysydd y fro,
Ond gwn nad fy nghariad yw honno—mae hi
O hyd yn fy nghalon ynghlo.
Efallai mai'r un yw ei henw—a bod
Ei llygaid a'i gwallt o'r un lliw,
Ei delw yr unrhyw o bryd ac o wedd;
Ond gwn nad fy nghariad i yw.
Bu farw fy nghariad pan giliodd ei serch,
Er aros o'r ddelw ddi-rin;
Ni'm dawr am y llusern pan ddiffydd y fflam,
Na'r llestr pan dderfydd y gwin.
