"Ond 'rŵan, ar ôl iddyn' nhw beidio â'ch galw chi'n ôl i'r chwaral, 'dydi hi ddim yn rhaid i chi ddal i fynd i'r Eglwys."
"Letitia sy'n gwbod ora'."
Gwenodd Megan, gan guddio'i hwyneb oddi wrtho. Pa sawl gwaith y clywsai hi'r frawddeg honno? "Letitia sy'n gwbod ora'," oedd arwyddair bywyd Gruffydd Davies, a chuddiai tu ôl i'r geiriau ym mhob cyfyngder.
"'Ydach chi'n siŵr?"
"Y?" Syllodd mewn syndod arni, a'i geg fechan, gron, yn agored. A oedd hi'n amau gosodiad mwyaf sylfaenol y greadigaeth?
"'Ydach chi'n siŵr? "
"Yn . . . yn siŵr? Be' . . . be' wyt ti'n feddwl?"
"Dim ond mai i'r capal y baswn i'n mynd os mai yno y teimlwn i'n fwy a' cartrefol. Ac edrychwch ar y rhai sy'n mynd i'r Eglwys, Miss Price-Humphreys a Mrs. LloydDavies, a . . . a rhai tebyg." Bu bron iddi ychwanegu enw Mrs. Letitia Davies, ond cofiodd ymh'le yr oedd. Wedi'u startsio i gyd. 'Wn i ddim sut ydach chi'n medru byw yn eich croen yng nghanol y criw."
"O, mae 'na lot o betha' da yn yr Eglwys, cofia. Oes, lot o betha' da." Yr oedd fel petai wedi dysgu'r frawddeg hon ar ei gof.
Aeth Megan yn hy arno. "Deudwch y gwir 'rwan, Gruffydd Davies, p'run ydi'r gora' gynnoch chi-y capel ne'r Eglwys?"
"Wel, mae Letitia—Mrs. Davies-i'w gweld yn reit hapus yn yr Eglwys . . . "
Nid p'run ydi'r gora' gan Mrs. Davies on i'n ofyn." "Naci . . . 'Ydi'r . . . 'ydi'r ffa 'na'n barod, dywad?" "Ddim yn hollol . . . Wel?"
"Mi ges i hwyl ar y ffa 'leni. 'Ron i'n ofni, ar ôl i'r gwlydd dyfu mor uchal' . . .
"Trio osgoi'r cwestiwn yr ydach chi, yntê?"
"Cwestiwn? O, am yr Eglwys a'r capal? Wel, mae Letitia . . . "
"Fedrwch chi ddim gadael Mrs. Davies allan o'r peth am funud?"
"'Rwyt ti mor styfnig â'th dad, ond wyt ti?"
"Ydw', bob tamaid weithia'."
Taflodd Gruffydd Davies olwg ofnus tua'r drws. Ond
