Ar ofwy, drwy'r holl bedryfan,—y daw
Engyl ystorm allan;
A Duw, mewn cerbyd o dân,
Inni ddengys Ei Hunan!
Naf rodiodd yn Ei fawrhydi—heddyw
A rhoes addysg inni:
Duw glân, Tad y goleuni,
A: roes â mellt wers i mi.
Tra y mae'n wir mai mewn cyfanwaith eang y mae ei gryfder amlycaf fel rheol, y mae ganddo lawer englyn, neu ddarn bychan gloyw, ar ei ben ei hun, mewn cywydd neu awdl, sy'n profi y medrai rodio 'n agos atom a chanu yng nghywair telyneg. Os hoffai yn reddfol i'r sain ddatseinio
"Trwy yr awyr ar glustiau eryrod,"
ys dywed am glod Owain Gwynedd, ac os hoffai wneud
"anferth goelcerthi,—yn flamgochion
Fenyr, ar eirwon fannau yr Eryri,"—
ymfoddlonai lawer tro ar iaith fwy gwylaidd, a lliwiau mwy dystaw. Dyma ddesgrifiad grymus o weddi Elias:
Ei enaid a riddfanodd.
Yn y drych—ei riddfan drodd
Yn awr drwy fröydd y nen,
A' i sibrwd droes y wybren,
A'i nofiawl gymyl hefyd,
Yn sychion, gochion i gyd.
Dyma haelioni Rhagluniaeth, na wyr am "bartïol farn": V Dyry ei bwyd i'r dryw bach. A'i dylwyth yn y deiliach; Tyrr i aderyn y tô Ei bendith dan y bondo. </poem> }} Dyma wrolder yr eryr:
Ac eryr ar fainge eira, —yn astud
Eistedd yn ei noddfa,—
Ac wedyn y coda—hyd orwelion
Wybrenau noethion, a breñiniaetha!
Edn hyf! na synned neb
Ei weld wrth dragwyddoldeb!
