RISIART DDU. 189
Nad wyt yn collfarnu dig
Ein holl lofruddion hyllig ? "
Ac nid hir, medd cenad liedd, — y trethir
Toreithiawg amynedd ;
Dyfal y daw dialedd —
Hoga lafü ei danllyd gledd.
Gwyueb yr olwg yna — megys mwg
O'm golwg ymgilia ;
Ymaith ar unwaith yr ä,
A'r Gwron claer agora
Y chweched sêl ddirgelaidd, —
A hir gryn daiar i'w gwraidd ;
Haul y nen fel sachlen sydd,
A blia yw'r lloer ysblenydd ;
Drwy ei glân wedd arianaidd
Heddyw y trist ruddwaed draidd.
Mewn dull engyrth, syrth y ser,
A rhy w fawr-dwrf ar fyrder ;
A'u hagwedd fal y fíigys,
Pan o ben rhyw bren mewn brys,
Oyn gweled bin addfedu,
Y cwympir, llorir hwy'n llu —
Y corwyût yn eu curaw
Heb rif yn llif ar bob llaw.
Heibio'r ä y nef, a'i brig
A gwyd fel llyfr plygedig.
Pob rhyw fynydd sydd yn soddi, — banau
Pob ynys yn colli ;
Oedyrn gaerau'n codi, — y môr fîromwedd
Yn crygu'n ei wylltedd, a'r creigiau'n hollti.
O ! 'r trueni uthr, taranol — a geir
Yn gorwynt dinystriol ;
A'i rym raawr ymwriol — myn dïaledd
Ysgytio raawredd a rhwysg tymhorol.
Hyf a theg gyfoethogion,
Bonedd gwiw â briw'n eu bron ;
Oedyru fu'n llywio cadau,
A gemau rbwysg i'w mawrhau ;
Y segur dy wysogion
Fu'n eu llwydd yn noflaw'n llon ;
