Ar deimladau ei gydnabod,
Ni fu'n alaeth o fawr hynt;
Canys amryw a ddysgwylient
Am y newydd hwnw'n gynt.
'Roedd ei fethiant a'i hir nychdod,
I ryw raddau'n parotoi
Ein meddyliau i gyfarfod
Yr amgylchiad heb gyffroi;
Eto'n teimlo'n ddwys, ddifrifol,
Trwy'n mynwesau pan y daeth
Awr y ffarwel ymadawol,
Awr y cyfyngderau caeth.
Cario'r groes heb un grwgnachrwydd
Wnaeth ef yma gyda ni,
Gan ymgrymu mewn dystawrwydd,
Pan oedd dynaf dani hi;
Fe wnawd felly'n rhyfedd ganddo,
Ar gyffiniau oer y bedd,
Pan oedd angau'n brathu iddo,
Ddydd a nos ei farwol gledd.
Mewn amynedd ac addfwynder,
Dyoddefodd gystudd hir,
Ac aeth adrau dan ei goron,
Iach yw 'nawr, heb boen na chur;
Dianc wnaeth ar bob gofidiau,
I ryw wlad sy'n well i fyw,
'Mhell o gyrhaedd gorthrymderau,
I breswylio gyda Duw.
Ffarwel mwyach, er ein galar,
Gael ei gwm'ni yn y cnawd;
Pe ymchwiliem gyrau'r ddaear,
Ni chaem yno'n hanwyl frawd;
Os yw hyn i ni yn adfyd,
Y mae'n wynfyd iddo ef;
Yn lle cystudd, ca wir iechyd,
Yn lle daear, deyrnas nef.
'Nawr yn mhlith y dorf berffeithiol,
Diau ei fod yr ochr draw,
Dan ei urdd a'i goron freiniol,
Ac aur—delyn yn ei law;
Wedi dechreu'r gân soniarus,
Cân am haeddiant marwol glwy,
Cân a'i gwna yn orfoleddus,
Oesoedd annherfynol mwy.
Argraffwyd gan E. Walters, Caerdydd.
