Gwirwyd y dudalen hon
Ond daeth y dydd i minau fyn'd
I ganol byd a'i ferw,
'Rwy'n cofio'n dda bob gair a gwedd
A gaed y diwrnod hwnw;
Ei gair diweddaf wrth im, fyn,d
Sydd yn fy nghlyw bob amser
"O cofia hyn,—bydd fachgen da
A gwna weddio llawer.
Pan hudir fi gan ddynion drwg
I gynllwyn am bleserau,
A minau'n wan, bron bron a rhoi
Ufudd-dod i'w deniadau;
Dych'mygaf glywed llais fy mam
Yn siarad yn y pellder:
"O cofia hyn,—bydd fachgen da
A gwna weddio llawer."
Pan fydd fy enaid yn llesgâu
Mewn croes a siom annedwydd,
Daw'r byd yn deg a gwin a gwên
I gynyg ei lawenydd;
Cyn im, ymollwng gyda'r lli
Ei llais ddaw mewn grymusder
"O cofia hyn,—bydd fachgen da
A gwna weddïo llawer."
—CYNHAFAL