Ysa y farn y ddinas fu—yn gref,
Ofnadwy'r fanllef wna dewr Rufeinllu.
Dor hagdraethwyd y rhwygiad i'r eithaf,
Gan Grist, ddwyfol, urddonol hardd Wiwnaf.
Gwir daw garw adwyth, gair Duw a gredaf,
Mwy ar Gaersalem, a mawr gur, sylwaf;
Daw dydd yn wir, dywedodd Naf—y dryllir
Mar acw dernir ei muriau cadarnaf.
Maen ar faen yma yn hir fu—ond ow!
Andwyir, medd lesu;
Dyma le gaed yn Deml gu,
Hon, och! welir yn chwalu.
Yn fuan y nodawl fan annedwydd,
Wiw, gysegredig, a wisg waradwydd,
Gwaela ei chyflwr, gwelwch ei haflwydd;
Agos ei rhwygiad inegis ar ogwydd,
Deffroa Ilid, a phar i'w llwydd—beidio,
Cyn ei malurio y cawn aml arwydd.
Y grasol lesu a groeshoeliasant,
Am hynny gofid miniawg a yfant;
Un Duw ein bywyd ni adnabuant;
Llu o goeg enwau yn lle gogoniant,
I'r IESU anwyl, roisant—a bythol,
Tragwyddol, ddwyfol lid a oddefant.
Gorffwysaf, safaf yn syn,
Nodaf am un munudyn;
Cynnwrf a thwrf sy'r waith hon,
Rhyw fygwth rhwng arfogion,
Mewn goror. man a gerid,
Níd oes lle nad ysa llid;
Marwolion amryw welir
O fewn tai cryfion y tir.
