Ac ar ol siomi yr hen was,
Am Harri bach a 'Lisa;
Beth wnaeth ond llogi rhyw weilch câs,
I'w dilyn ac i'w dala;
A throi yn ol ei hun fel blaidd,
At annedd dawel Shelby;
I'sglyfio Tom o fysg y praidd,
I'w ddryllio 'n ddidosturi.
Dyn mawr oedd Tom, a chadarn iawn,
A lluniaidd o liw gloewddu;
A Christion oedd, o dduwiol ddawn,
A gonest i'w ryfeddu ;
Preswyliai mewn rhyw gaban tlws,
Yn ymyl neuadd Shelby;
A gardd bur ddel o flaen ei ddrws,
A gwraig a phlant yn gwmni.
Ei wraig, Modryb Cloe,
Oedd pen coges Shelby,
Heb ail iddi 'n unlle
Am rostio a berwi;
Ac arlwy danteithion
Dewisol a melus,
A pharotoi digon
O bob rhyw fwyd blasus.
A Thom oedd yn flaenor
Yn mysg ei gyd-gaethion;
Yn medru rhoi cynghor,
Ac arwain y moddion;
A thrwy ei onestrwydd
A'i dymher ddiniwaid,
Ennillai serchogrwydd
Cyd-gaethion a meistriaid.
