Un golwg a’n gilydd b’om beunydd bawb oll,
Un meddwl, un moddion, bob galon ar goll,
Un lewgu olygiad, un tyniad cytun,
Un berwyl, un bwriad, un boddiad bob un,
Puredig, parodol, yn frawdol, un fryd,
Un onest, yn uniawn, yn gyfiawn i gyd,
Fel doethwych gymdeithion tra bo’m yn y byd
Er dewis peth diod rhag rhyndod i’n crwyn,
Na fyddwn yn feddw, rhag garw drwm gŵyn,
Peth anhawdd yw canfod mewn meddwdod ddyn mwyn!
Yr Eglwys a’r Brenin, dibrin fo da’u braint
Er nodded rhinweddol cysurol i’r saint;
A phurdeb Athrawiaeth, i’n helaeth fwynhau
Y Trindod mewn Undod, er hyglod barhau;
Meddyliwn bob adeg am deg ofni Duw;
I’r Brenin rho’wn fawredd, anrhydedd bob rhyw,
Trwy gariad i’r goron, tra byddom ni byw;
Diffodder Anffyddiaeth a’i heffaith cyn hir,
A bodder Pabyddiaeth a’i gweniaith trwy ’r gwir,
Efengyl fwyn effro fo’n tanio trwy’r tir.
Pob hawddfyd, a llawnfyd, dedwyddyd doed oll,
I berthyn i barthau Dolgellau heb goll;
Pob mwyniant dymunol, digonol deg iaith,
Dyrwyned i ranan Dolgellau, da’r gwaith;
Tra Meirion ffynnonau fel breintiau ymhob bron,
Tra anwyl ddwfr Wnion ein hafon lân hon,
Digoll fo Dolgellau, a’i llwythau’n byw’n llon;
Ein dyddiau diweddir, a llygrir pob llen,
Dyrwynir hir einioes a byroes i ben;
I’n meddiant gwell moddion na Meirion. Amen.
