Profant eu haeddiant yn hon,
Dan driniaeth dyn du'r einion.
Chwythu'i dân, dan chwibanu
Ei fyw dôn, wna y gof du;
Un llaw fegina, a'r llall
Faluria'r glo fel arall:
Wedi trefnu taclu'r tân,
Ar bwynt allor ei bentan,
Yn hyf mewn hen gleddyf glas,
Luniai lawer galanas,
Gafaela y gof eilwaith,
Chwery ág ef cyn dechren 'r gwaith
Rhed ei fawd ar hyd ei fin,
Dewrfodd i brofi'r durfin;
Ffugia 'r gŵr yn filwr fod,
Neu yn hen gadben hynod:
Areithia, bygythia'n gas
I'w elynion alanas;
Yna try, tery e'n y tân,
A chwyth yn gryfach weithian;
A gwreichion fflamgochion gant
Drwy dorchau mwg draw dyrchant;
E dynn allan o dân dig
Ei ffwrn, dan ffrio 'n ffyrnig,
Yr hen gledd mawr iawn ei glod,
Yn y maes mewn ymosod;
A dwg ef yr adeg hon
Yn wynias ar ei einion:
Ac mewn hwyl â'r morthwyl mawr,
Esgud, å nerth grymusgawr,
Fe'i cura nes a yn swch,
Gywrain ei gwas'naethgarwch,
I aru'r ddaear iraidd,
A thy' o hon wenith a haidd!
