Yr afon lon ddolenna
Drwy'r Ardd, gan ymdroi yr a;
A'r Ddwyfawr, loewrydd afon,
A iraidd lif drwy 'r ardd lon;
Ar hyd mân raean hi red,
Yn fwyna' dim wrth fyned—
Y sia hon â naws heini,
"Y môr y môr mawr i mi!"
Ar lan ddifyr lonydd,
Y Bardd Du yn syllu sydd,
Efo'i fwyn "lawforwyn fach,"
Awenydd, fu ei mwynach?
Hyfryd hynod yw rhodio
Gyda 'r bardd drwy ei
Ardd o; Ac eistedd ar lawr gwastad,
Neu ar fryn, heb un oer frad;
Ac esgyll coed yn gysgod
Uwch ben—onid iach yw bod
Yno yn gorffwys ennyd,
O boen a thrafferth y byd?
Trin y dail, troi â'n dwylaw
Flodau tlysion, llon â'r llaw;
Sawru y llysiau irion,
Hel llu o'r briallu llon.
Addefir bod Gardd Eifion
Heb ei hail, mae wyneb hon
Dan d'wniad gwen heulwen ha',
Un wedd ag Eden Adda.
Mwy yw helaeth doraeth da
Gardd Eifion na gardd Efa;
A cheir melusach aeron
Ar Bren Bywyd hyfryd hon,
Nag oedd ar un honno gynt,
A rhinwedd geir o honynt:
