A dyma Dafydd o Blas Iolyn
Eisieu peg yn nhrwyn y mochyn;
Gwyn fyd na f'ai peg yn ei drwyn ef ei hun,
I'w rwystro i'w stwffio i fusnes pob dyn.
"Dyma aradr yn dod, a dacw ôg,
Chwytha'r tân, Mocyn, on'd wyt ti'n hen rôg,—
Huw Huws, Blaen y Ddôl, a fu yma ers tro,
Eisieu gwneud blaen ar y big-fforch o'i go',
'Does neb yn y byd all wneud blaen arno fo.
"Holo! dacw Sian Ty'n y Canol,
Hi gollodd bedolau ei chlocs ar yr heol,
Gwyn fyd na fa'i thafod yn colli'i phedolau,
Er mwyn iddi gloffi yn lle cario chwedlau;
Chwytha'r tân, Mocyn, ymhell y bo'th galon,—
Sefwch 'nol, Mr. Jones, rhag ofn y gwreichion,
Chwi welwch, Sion Jones, fod digon o waith
Yn dyfod i'r Efel i chwe gôf neu saith."
Fel hyn, ynghanol mŵg a thân,
Mae'r gôf yn gwneud ei waith,
Ar hyd y dydd, gan ganu cân
O fawl i'w wlad a'i iaith.
Mawrth 30, '76.
Tudalen:Gwaith-Mynyddog-Cyfrol-2.djvu/93
Gwedd
Prawfddarllenwyd y dudalen hon