O'i hun yn gytun d'ai 'r gog
Er dyddanu 'r diddonicg;
Tri thant crwth, traethynt eu croew
Dri mein-lais yn dra mwyn-loew;
I'r mud ben d'ai 'r awen rydd;
Bu dirion yn bedwerydd
Main y graig wen, gymen gôr,
Llon gyd—dôn gar llaw 'n gwatwor.
Er llid, er gofid, mor gu—er Tydain,
Mae'r teidiau yn prydu,
O wir reddf cynneddf canu,
Gwiw ddawn hed Gwyddon a Hu.
Yn mhob oes a gwiw-foes gant
Caid priffeirdd, wyr heirdd ar hynt;
Celfydd er Plennydd yw 'r plant,
Mal Alon a Gwron gynt.
Er tân flamawg deirt anhoff lymion,
A heigr ruthriadau gwŷr athrodion,
Y lleill â'u miniawg gyllyll meinion,
Uthr y bradwriaeth i'r brodorion;
Er cael adfyd, gan waedlyd genhedloedd,
Drwy greulon ymryson amryw oesoedd;
Wele o'r genedl lawer o gannoedd,
Ddianaf ddynion, heddyw 'n fyddinoedd.
Er i'r Sais mewn trais ein trin,
A dwyn ein gwlad, brathiad bron,
Cymraeg wir hen—aeg o'i rhin,
Ein gwir hawl pob gair o hon.
Ai er ei mwyn, eiriau mêl,
O'n ciwdawd hen cadwed hîl?
Tra rhed gwaed nac aed dan gel;
Parcher hon gan feirddion fil.
