Pand ytyw'r mis dewisaf,
Drwy borth hwn daw'r ebyrth haf;
Coron blwyddyn dirion deg,
O'i deuddeg y dedwyddaf.
Yna trafod tylodion,—ddiwrnodau
I ddyrneidio'r lloffion;
I'r plantos yn llios llon,
Ymddengys tywys tewion.
Ein hadar dofion wedi er difiant,
Hyd y caeau, ydlanau dilynant,
At yr Amaethon y taer ymwthiant;
Y cŵn mewn cûr o'i lafur a lyfant;
A'r moch yn groch hagr wichiant, —rhaid estyn
Yr hyn a berthyn i'r rhain o borthiant.
Pob bueich gwael legeich i'w golygu,
Un modd bonedd arno'n ymddibynnu,
Gwyr mawr oddiarnodd grym i'w orddyrnu,
Rhai bychain isod, trwy bych yn ysu;
Yr Amaethon galon gu,—glan wyneb,
Pybyraidd i ateb pawb o'r ddeutu,
Heidiau crwydrawg gwasgarawg segurwyr,
Y rhai lledrithiog, a'r llywodraethwyr,
Galw i feddwl bob rhyw gelfyddwyr,
A'u moesau yn wychion—y masnachwyr;
Ie,'r llenorion, a'r lluon aerwyr,
A rhifo a alwyd yn rhyfelwyr,
Holl fawrwaith y llafurwyr,—sydd ddiball,
Er rhoi bywyd diwall i'r bwytawyr.
Amaethon boddlon, yn bur,—a'i ddwylaw
Yn ddilesg mewn llafur:
Gresyn fod gormod o'i gur;
Er dwyn saig i'r dyn segur.
