YMWELIAD A LLWYN RHYD OWEN.
MAE glaswellt ar y llwybrau,—
Y llwybrau oent mor lân,
Ac eto tyf yn araf
A theneu lwyd ei rân;
Fel pe am beidio cuddio
Ol traed y santaidd lu
Arferent gyrchu yma
O fewn yr amser fu.
Mae'n chwith wrth fyned heibio
I weld y drysau 'nghau,
A hyllion gloion egwyd
'N eu diogel sicrhau ;
'Chaiff awyr bur y bore,
Nac awel iach yr hwyr,
'Roesawiad yma mwyach, —
Mae fel y bedd yn llwyr.
Mae'r awrlais wedi aros
Am flwyddyn gyfan bron,
A hongia'r ddwy hen elor
O dan yr oriel gron;
Y corau ydynt weigion.
Yr esgynlawr 'run wedd,—
A fyddai ddim gwell claddu'r
Ddwy elor mewn rhyw fedd?
Rhyw hwyr wrth fyned heibio,
Mi dybiwn glywed llef
O'r demel wag yn esgyn
At Frenin mawr y nef,—
"Rho inni nerth i ddisgwy!
Yn oriau'r tywyllwch du,
Nes torri'n dirion arnom
Deg wawr dy gariad cu.
|
