Tudalen:Gwaith Gwilym Marles.pdf/121

YMHOLIAD

Nos angau, yw hi'n ddu a hir?
Yw'r bedd arwyddlun gwir ohoni?
A bar hi'n dywyll fel yn awr
Am byth heb siriol wawr i dorri?
Ai dyma eithaf tynged dyn,
Heb ddim tuhwnt ynglyn a'i hanes?
Chawn ni ddim cwrddyd mewn rhyw le,
Fel cynt, ryw fore o wanwyn cynnes?

EMYN.

(Ei emyn olaf)

NID gwiw i feidrol ddyn ffaeledig
I herio gallu mawr y nef,
Na rhoddi ffrwyn i wŷn aniddig,
A rhyfyg balch ei ysbryd ef;
Y galon war fo'n ostyngedig,
A'i hanian mewn ufudd—dod gwir,
Bydd hon yn uchel wynfydedig
Dros ddyddiau anfarwoldeb hir.

Os trefnau'r nef yn llwyr nis gallaf
Amgyffred â fy meddwl gwan,
Er hynny yn fy nghalon credaf
Mai iawn yr oll a syrth i'm rhan;
Os chwerw iawn fydd llawer cwpan,
A llawer croes yn drwm i'w dwyn,
Gwn mai Efe sy'n trefnu'r cyfan,
Mewn perffaith gariad er fy mwyn.

Er pan yn blentyn fe'm harweiniodd
Hyd lwybrau dyrus daear lawr,
A'i dyner ofal fe'm dilynodd
Fel llygad mam bob munud awr;