ARGLWYDDES Y TEGWCH.
Tôn,−"ARMEIDA."
ARGLWYDDES y tegwch, hawddgarwch i gyd,
Fel Elen oleuwen, braf irwen o bryd,
Helaethrwydd ych donie wrth fesure fy serch
A'm rhwymodd mewn cariad difwriad am ferch;
Blin imi yeh digio wrth gofio maith gur,
A blinach yw diodde rhyw boene rhy bur;
Nid all y môr hallt, ond ydwy fi 'n dallt,
Ond boddi, 'n yr eitha, lliw'r eira ar yr allt.
Mi glywes afiaethus wyr moethus i maeth
Yn achwyn rhag Ciwpid, dwys ergyd i saeth,
A minne,'n lle coelio, yn beio ar bob un,
Nes imi gael cerydd o'i herwydd fy hun;
Ac am i mi ame, yn nyddie fy nwy,
Fo a'm tare à saeth eured, clo ened yw'r clwy;
Fel pig gwaew ffon, hi a'm brathodd i'm bron,
O'ch blaen rydw i 'n blino ac yn cwyno rhag hon.
Ped faswn heb weled â'm llyged mo'ch lliw,
Mi faswn di-angen, y gangen deg wiw;
Ped faswn heb glywed llareiddied ych llais,
Mi faswn iach hefyd, heb glefyd, heb glais;
Fy nwyglust a'm golwg yw'r mowrddrwg i mi,
A'm gwnaeth mor garedig, wych ewig, i chwi;
Mae nghalon i 'n brudd, fel lleuad dan gudd,
Yn gorwedd mewn cwmwl dan feddwl di-fudd.
Weithie'n llawn hyder, yn ofer, main ael,
Rhoi ffansi ar aur bwysi di-bosib i'w gael;
Ac weithie mor wladedd, gwael agwedd, gwyl iawn,
Heb feiddio mo'r ceisio o'r cwyno pe cawn;
