Y MERCHED GLAN HOENUS.
Merch yn achwyn ar i chariad am briodi un arall.
Tôn,—Y DDEILEN WERDD."
MERCHED glân hoenus, di boenus, da i byd,
Cyd nithiwch wenithe, mae efre 'n yr yd;
Os dewis cnau llawnion yn wirion a wnewch,
Rhai gwisgi melynion yn goegion a gewch;
Fel bresiach blodeuol, ne dafol ar dir,
Mae llawer o'r meibion yn weigion yn wir,
Er teced i llyged, er gwyched i gwallt,
Mewn afieth mwyn wenieth, mae'n anodd i dallt;
Roedd impin nodedig, rwy'n dwedyd i chwi,
Yn dangos mawr gariad drwy ymweliad à mi,
Er bod fel glas fedwen, braf irbren, o bryd,
Fe brifiodd fel gwernen yn geubren i gyd.
Gwnae felin, gwnae eglwys yn gymwys y gwaith,
Gwnae dŷ ar i dafod mewn diwrnod o daith,
Gwnae blas ar i dyddyn mewn deuddydd ne dri,
A'r byd gen esmwythed a'r melfed i mi ;
Aur ar i eirie a fydde 'n i fin,
Ai fwynder yn seigie fel siwgwr a gwin;
Myfi oedd yr ore a gare fo i gyd,
A'i ddewis gywely i'w 'mgleddu fo 'n glyd;
Nid oedd un cardotyn am ofyn, mi wn,
Mor daer ar i dafod a'r hynod wr hwn,
Ac oni chae i wyllys ae allan o'i go,
Gen wyllted a'r carw, ne farw a wnai fo.
Wrth glywed i duchan, nid iachus i gri,
Roedd calon dosturiol gyneddfol gen i,
O anfodd fy ngherent, mae'n gywrent y gwir,
Mi gedwes gwmpeini 'r dyn heini, do'n hir;
