PERTHYNASAU
PAN fyddo rhyw ddyn yn ymgodi
Yn rhywle i fyned yn fawr,
A'i arian yn dechreu cyd-groni,
Cewch glywed y bobol is lawr
Yn taeru fod hwnnw yn perthyn
Yn agos i bawb o'nynt hwy,
Mae'n ewyrth, neu gefnder, neu blentyn,
Neu rywbeth i bawb yn y plwy.
Peth braf yw bod yn ŵr mawr,
Peth hynod yw bod yn ŵr mawr;
Mi gewch yr holl ddaear i'ch llyfu
Os byddwch yn bwt o ŵr mawr.
'Roedd Jones Tan y Bryn yn gyfoethog,
Yn berchen ei diroedd a'i dai,
A thystiai hen wrach y Cae Draenog
Fod Jones iddi hithau yn nai;
Bu'n gefnder i bawb o'i gydnabod,
Ac ewyrth i'r byd am wn i,
A Jones oedd gan Sian hir ei thafod
Yn fodryb gwaed coch iddi hi.
Peth braf yw bod yn ŵr mawr,
Peth hynod yw bod yn ŵr mawr;
Mi gewch yr holl ddaear i'ch llyfu
Os byddwch yn bwt o ŵr mawr.
Ond fel y mae pob amgylchiadau
Yn newid a throi gyda ffawd,
Ymhen rhyw ychydig flynyddau,
Aeth Jones Tan y Bryn yn dylawd;
