Heb weini f'awenydd ar ganiad wir gynnydd,
I'm Llywydd, ddawn ufudd, Dduw nefol.
Ond rhodio 'n afradlon trwy 'r tymor tra tirion,
Heb feithrin cnwd ffrwythlon wir hinon yr haf,
O eiste 'n ddiystyr ni cheir yn lle llafur
Ond prinder a gwewyr y gauaf.
Hir sefyll yn segur i borthi fy natur,
Troi heibio draws synwyr dros un awr ar ddeg;
Heb fod imi weithian i weithio 'n y winllan,
Ond awr am wir diddan o'r deuddeg.
Nid allai chwaith selio i'm heinioes mo honno,
Geill munud fy 'sgubo draw heno drwy haint;
Crist, derbyn fy nghyffes, dwg f' enaid i'th fynwes,
O loches anghynnes ing henaint.
Duw, gwna fy awr ola, i fod yn awr ora
O'm heinioes, a minna bob munud yn well
Mewn crefydd a rhinwedd, nes dyfod o'r diwedd
Dan gysgod da osgedd dy asgell.
Ac er nad oes yma mewn cyffes ond coffa
A'm henaint yn benna, cwyn tryma, cyn tranc,
Geill fod am wir pwyllig yn gyngor nodedig
I 'mwrthod a'i ryfig i'r ifanc;
Drwy gofio draw 'n gyfan am weithio 'n y winllan,
Cyn mynd dan bwys oedran, oer druan, awr drwch,
A dyfod y dyddiau heb ynddyn yn ddiau
Ddim ffrwythau da ddoniau diddanwch.
Duw Dad y drugaredd, Duw Fab y gwirionedd,
Duw Ysbryd Glân sanctedd, dda rinwedd a'i râs.
A'n gwnel yn gymhwysol i fod yn feddiannol
O'r nefol ddiddanol dda ddinas.
