CUSAN CYNTAF CARIAD.
YN y pant is law y Gorllwyn,
Ar brydnawnddydd yn y Gwanwyn,
Y disgynnodd gynta rioed
Gusan cariad yn ei draswyn
Ar fy ngwefus bymtheg oed,
Fel y gwlith ar y coed;
Nid mewn mwyniant nac mewn alaeth,
Nid yng nghyfyng awr marwolaeth,
Nid tra 'm henaid mewn bodolaeth,
Yr anghofia 'r pryd a'r llwyn,
Man y profais gyntaf odiaeth
Fin fy ngeneth fwyn.
Dan y dderwen las dywyll-frig,
Yn swn odlau per afonig
Yr eisteddem ar y glân
Laswellt a'r blodeuos mân,
Mewn ymddiddan melus diddig;
Pur a gwresog fel y tân
Oedd ein calon ni bryd hynny,
Tyner fel y briaill o'n deutu,
Heb na'i suro na'i chaledu
Gan oerwyntoedd blwyddi hŷn;
O na byddem felly eto
Mor ddedwydd ac mor gun.
Cydiais yn ei llaw angylaidd,
Gwasgodd hithau 'n ol yn fwynaidd,
Yna rhuthrodd idd ei phryd
Dân ei henaid yn ei gwrid.
Dyblu wnaeth curiadau euraidd
Ein mynwesau 'nghyd.
Anorphenedig, 1876.
[Flynyddoedd wedyn, pan yn dihoeni mewn alltudiaeth,
gorphennodd y gan fel hyn,—]
