mai dyna'r ffordd i gael gwledd heb ei bath, ac y gwyddai hynny yn dda ar y pryd."
Y mae Carneddog yn dyfynnu Gwilym Eryri o'i Atgofion Bore Oes, am oddeutu 1851—6. "Trefn y moddion pan oeddwn blentyn oedd, cwrdd gweddi am ddeg, ysgol am ddau, a'r bregeth am chwech. Byddai'r pregethwyr ym Mheniel y bore, ym Methania am ddau, ac yn y pentref am chwech; ac os byddai un hwyliog, dilynid ef ar hyd y dydd. Llawer gwaith y gwelais yr hen gapel yn orlawn, ac ugeiniau yn y cowrt o'r tu allan. Ar adegau felly arferid agor y ffenestr er mwyn i'r rhai fyddai allan gael rhan o'r wledd. Ie, gwledd mewn gwirionedd fyddai gan yr hen bobl—yr Amen i'w chlywed o bob cwrr, ac nid rhyw Amen swta, ond llond calon a cheg o Amen . . . Fe gae pregethwr da, llefarwr hyglyw, gyda llais uchel a melodaidd, dderbyniad bendigedig ym Meddgelert yr adeg honno. Byddai y canu, hefyd, yn ardderchog o nefolaidd,—pawb yn canu—yr ysbryd yn aros gyda hwy—eu calonnau yn toddi o lawenydd a gorfoledd, a phawb yn slyrio ac yn treblu yr hen donau anwyl."
Rhif yr eglwys yn 1900, 196.
