Holl ddeiliaid beddychol oddiar eu gwybyddiaeth
Mae Duw sy'n teyrnasu ar bawb is y nen,
Nid ofuant dymestloedd, ond credant trwy'r arfaeth,
Dwg llywydd y eread bob bwriad i ben.
Efe sy'n teyrnasu, dwys-gryned y bobloedd,
Calonau breninoedd y'nt oll yn ei law;
Efe d'wallta'r phiol—ond hwnw a'i llanwodd,
Gaiff yfed ohoni, er dychryn a braw.
Prif gysur holl ddeiliaid llywodraeth heddychol
Yw edrych a syllu ar bethau fel hyn;
Gan wybod y byddant yn nhywalltiad y phiol
Mor ddiogel a Lot, draw ar lechwedd y bryn.
BWRDWN I'R GAN.
Dan aden Duw lon b'o'n tirion Victoria,
A'i lliesu'n dywysog—ei deiliaid 'run wedd;
Dyger pawb is y rhod, 'nol gorfod eu gyrfa
Y'myd y gorthrymder—i lawnder y wledd.
GAIR O GYNGHOR
Os yw y byd yn cicio,
Paid byth a bod mor ffol,
A rhoi y goreu iddo—
Rho iddo gic yn ol;
Rho gwff am gwff a chic am gic,
Ni phery'r ymdrech fawr,
A thal eu dda am bob hen dric,
Gan gadw'i ben i lawr.
"Dyw'r byd i mi ond tegan—
Yn llawn o ffwdan ffol,
Os caf beth ganddo heddyw,
Fe'i mhyn e foru 'nol;
Pob tamaid bach a gefais—
Oedd gan rhagluniaeth Ior,—
Caf eto, os bydd angen,—
Mae'i 'stên yn llawn o stor.
