"tìn sa'mon" ydoedd yn ddïos. Yr wyf wedi gwel'd llwythi o honynt y'ngwely'r Hondda i fedru eu camgymeryd y'ngwely'r Nile. Cyn ini gyredd y tir, yr oedd y gŵr wedi llanw'r gostrel a myn'd i'w ffordd. Ond yr oedd y llall wrthi o hyd yr ochr ucha'; a myne Huws, pe baem yn ddigon agos ato, y gwelem drwch o faw yn llifo oddiwrtho ar hyd wyneb yr afon. Nid o'wn yn synu dim at hyny; ond pan y 'chwanegodd fod y bade'n methu croesi weithie pan fydde dau neu dri'n ymolchi'r un pryd, oherwydd y trwch, mi weles ei bod yn bryd imi gymeryd pinsied o halen. Yr oedd Huws wedi dal y dwymyn ddychymyg sy'n y Dwyren i radde mwy na'i gyfeillion.
Wedi i ni fyn'd drwy 'stryd neu ddwy, dyma fy nghyfell yn cydio'n fy mraich yn sydyn, yn pwyntio â'i fys i ganol y 'stryd, ac yn gofyn:
"'Drychwch ar y dyn acw—welwch ch'i o?"
"Gwela," meddwn; "pwy ydi o? Ai'r Cedif ynte'r Mullah?"
"Ydach ch'i ddim yn 'i 'nabod o, mewn difri'?" ebe Huws.
"Mae arna' i ofn fod yn rhaid i mi wadu' anrhydedd," meddwn, gan geisio bod yn watwarus, am y tybiwn ei fod e'n ceisio bod yn ddigri' ar fy nghôst i.
"Dowch hefo mi ato"—a ffwrdd ag e', a mine ar ei ol.
Ond nid cynt y des wyneb-yn-wyneb a'r dyn nag yr adwaenes ef. Y gŵr oedd a'r