Tudalen:Ieuan Glan Geirionydd (Cyfres y Fil).pdf/111

Ni pharcha'r bedd, annedd ddig,
Fwynwych aur, fwy na cherrig.
Ti'r bedd, sydd yn trybaeddu,
Pobiach gyfeillach a fu
A medraist dorri modrwy,
Dau gymar, a'u hysgar hwy,
Fu'n anwyl o fewn einioes,
Yn bur i'w cred, heb air croes;
Darfu yr hoffder dirfawr,
'N y cryd mwil, a'r cariad mawr.
Aeth cyfeillion, wiwlon wedd,
I minnau, i'r lom annedd;
Och ofid! mwy ni chefais,
Weld eu lliw, clywed eu llais.

Rhyfedd y cymysgedd mawr,
Och a geir yn eich gorawr!
Gorwedd blith-dramith heb drefn,
Wedd odrist, yn llwyr ddidrefn;
Ac edrych yma'n gydradd
Mae'r uchel a'r isel radd.

Yr Ymherawdwr, gŵr gwych,
Oddiar ei orsedd orwych,
O'i uwchafiaeth, daeth y dyn,
Hyd at y gwael gardotyn;
Mor isel, mor dawel daeth,
A hwnnw, nid oes gwahaniaeth
Mawr a bach sy'n mro y bedd,
Y doeth a'r annoeth unwedd,
Y cyfoethog, enwog un,
Gŵr y geiniog, a'r gwan-un.
O'r achul faban rhychwant
Yno i'r cu henwr cant.

Ac ail i ei ddeiliaid gwâr
Yw Brenin yn y braenar;—