Braw'r canlyniad sy'n irad fraenaru,
Fel fflamawg eirf miniawg yn ymwânu,
Ei ddiriaid enaid, gan ei ddirdynnu.
Ys garw uched y mae yn ysgrechu,
"Deuwch weithion, dywysogion sywgu,
Symudwch y rhin sy i'm dychrynu;
A ddaw o fil ddim un i ddyfalu
Ystyr yr ysgrifen, a'i ddilennu?
Ond dwed golygon trymion yn tremu,
Uwch un ymadrodd, nad y'ch yn medru."
Yna mae'n gwaeddi, a'i lais yn crynnu,
Yn grôch ac erchyll,—"Gyrrwch i gyrchu
Y doethion a'r dewinion i dynnu
Yr hug a wahardd i'r drygau oerddu,
Odid a lunia, gael eu dadlennu.
Aci y rhai y ceir rhu—anynawd
Fy nhlawd gydwybawd i yn adebu."
Ymofyn dehonglwyr.
Acw yn hedeg y gwelir cenhadwyr
Drwy bob congli ymofyn deonglwyr.
Ar wib rhedant, y doethion a'r brudwyr,
I'r Llys rhieddawg, a'r holl seryddwyr.
Saif draw, ger y LLAW, yr holl wŷr—yn fud,
Oll yn astud i ddarllen ei hystyr:
Tremiant a syllant yn syn; ac yna
Datganant mewn dychryn,
"Bys Duw, mae'n hyspys yw hyn:—
Rhyw hael-ddysg uwch marwol-ddyn."
A'u geiriau, mal eirf gerwin—trywanant
Trwy enaid y brenin.
Ac uthrol ei ysgethrin
LLafar bloesg, a'i lafur blin.
