Oh, pa beth a ddaw o honom?
Pwy all beidio teimlo drosom?
Yma i gyd ar y byd, daflwyd i ymliwio,
Heb un llety i fyned iddo,
Heb un gwely i orwedd ynddo.
Os na fwriwch arnom ddirmyg,
Os y'm wael ein gwedd a'n diwyg;
Os yw'r wyneb wedi llwydo,
A'r wisg yn garpiog heb ei thrwsio;
Y mae'r llaw fu'n cuddio'n noethi
Ac mor ddiwyd yn ein porthi,
Yn y pridd heno'n nghudd, yn llygru dan orchudd,
Wedi anghofio yn dragywydd
Fedrus waith yr edau a'r nodwydd.
Pwy all adrodd faint o weithiau
Y gwelsom hi yn wylo'r dagrau?
Wrth ein canfod ni mor lymion,
Gyda'n cylla bach yn weigion!
Llawer gwaith yr aeth ef bunan
Ar lai nag a ddiwallai anian!
Er mwyn cael rhan fwy hael i'w rhai gwael gweinion,
Am na allai yn ei chalon
Eu gweled hwy ar lai na digon.
Llawer gwaith y bu yn cwyno
Wrth ein rhoddi i orffwyso,
Llawer gwaith y clyw'd hi'n ochain
Tra'n cusanu ei rhai bychain,—
"Y mae'r hin yn galed heno,
A'm plant heb wrthban i'w gorchuddio;
Garw yw gorfod byw i weld y rhyw gyni,
Tudalen:Ieuan Glan Geirionydd (Cyfres y Fil).pdf/93
Gwedd
Prawfddarllenwyd y dudalen hon