RHAN XI.
John yn ei feddwdod yn ymosod ar un o'i gydddiotwyr, ac yn y ffrwgwd
yn rhoddi iddo ddyrnod marwol, am yr hyn y profir ac y bernir ef yn
euog o lofruddiaeth anfwriadol. Dyfernir ef i alltudiaeth dros ei oes.
Ow! ai tybed mai gwirionedd
Ydyw hyn i gyd, a sylwedd!
Onid gwaith rhyw weledigaeth
Sydd yn llenwi 'mryd â ffugiaeth!
Onid breuddwyd gwag yw'r cyfan,
Diddym ddelwau, gwag wrthrychau a orthrechan'
Rym fy rheswm, ac a lanwant
Fy meddyliau â rhyw luniau a ddiflannant!
Ond O! na fuasai yr holl adail
Yn ddim mwy na breuddwyd disail!
Ow! na buaswn yn fy ngwely
Fel arferol, gyd a'm teulu,
Ac yn deffro i weld pob cyfran
Yn mynd heibio-ond i'w gofio-oll yn gyfan
A minnau'n datgan diolch cyhoedd,
Pan y teimlwn ac y d'wedwn-Breuddwyd ydoedd.
Ond nid breuddwyd gwag, ysywaeth!
Yw fy mod i mewn alltudiaeth;
Wedi'm gyrru i ddwyn fy mhennyd
Am fy meiau dros fy mywyd;
