Tudalen:Marwnad er coffadwriaeth am y diweddar Barch John Elias.djvu/11

Ond yr oeddym, bawb yn gryno,
Oll yn rhoddi iddo'r bla’n;
Can's fe'i llanwyd yn rhyfeddol
A rhyw nefol, rasol dân.

32 O! gan hyny, bu'm bron gofyn,
'Nawr yn gynnil i fy Nhad,
Pa'm cymmeraist ŵr mor enwog
Yma, oddiar faes y gwa'd?
Gŵr yn medru trin ei arfau,
Yma'n daclus yn ei ddydd;
Gwr hynodol, doeth, rhinweddol,
'Nawr wedi ymadaw sydd.

33 Mwy nis cawn ei weled yma,
Yn y Gymdeithasiad fawr;
Ofer i mi mwy i chwilio,
'M dano'n un-lle ar y llawr;
Ofer i mi i chwilio'm dano
'N Ler'pwl nag yn Llundain fawr;
'N nhref Manceinion na Llangefni,
Mae ef wedi gado'r llawr.

34 Yn Bodedyrn a Llanrhuddlad,
Amlwch a Chaergybi, Mon,
Yn Beaumares, ac yn Cemes,
Dywedodd lawer am yr O'n:
Ai nid tybed, dywedwch wrthyf,
Medd dychymmyg i mi'n siwr,
Pe olrheiniwn fryniau, pantau,
Na chawn ef tu yma i'r dwr.

35 Na, medd rhyw un o'r angylion,
Nid yw yna gyda chwi;
Ond mi ddywedaf yn glir wrthych,
Ei fod yma, gyda ni.
'Roeddwn I yn un o'r teulu,
Yn y cwm'ni nefol glan,
Yn dwyn adref y gwas enwog,
Fry i'r nef, mewn cerbyd tân.