"'Dyn diarth, Elin Huws,' medde Leisa Ifans.
"'Gŵr bynheddig, Leisa Ifans,' medde Elin Huws.
"Mi ddaeth y gŵr bynheddig heibio iddyn nhw,—
"'Sut ydech chi heddyw, Elin Huws a Leisa Ifans?' medde fo. Mi swiliodd y ddwy, a gwrido, a rhoi cyrtsi iddo fo, ond ddeydodd yr un o'r ddwy air.
"'Pwy oedd o, tybed?' medde'r ddwy efo'i gilydd, wedi iddo basio, yr un fath a chi'r plant mewn dosbarth holi ac ateb. Ac er na fedren nhw yn eu byw ddyfalu pwy oedd y dyn diarth, roedden nhw'n bur falch fod un gŵr bynheddig yn y byd mawr, llydan, yn eu nabod nhw.
"Ar y funud, dene sŵn curo ysgafn o'r fynwent fel tase hithe hefyd yn ymysgwyd wrth sŵn troed y gŵr diarth. A daliodd y curo'n gyson, a chryfhau bob curiad. I'r fynwent â'r gŵr diarth ar ei union. Roedd ei ddyfodiad wedi bywiogi tipyn ar drigolion y tuallan i'r fynwent, ac roedd hi'n debyg fel tase fo'n gneud yr un peth i rai o'r trigolion y tumewn. Aeth y gŵr bynheddig heibio cornel yr Eglwys tua'r sŵn curo. Y tu arall i'r Eglwys yr oedd gŵr ar ei linie o flaen carreg fedd dywodfaen, cŷn yn y naill law, morthwyl yn y llall, a phot jam llawn o ddŵr budr, a cherpyn, ar lawr wrth ei ochor o. Roedd golwg go fywiog ar y gŵr yma erbyn hyn, pan ddaeth y gŵr bynheddig wyneb yn wyneb ag o, ac yr oedd curiade'i forthwyl yn seinio dros y lle.
"'Wel, Lias Tomos,' medde'r gŵr bynheddig yn bwyllog, 'sut mae hi'n dwad ymlaen?'
"'Da iawn, da iawn, syr,' medde Lias Tomos.
"Ar y garreg fedd, mewn llythrenne newydd, oedd yn amlwg yn ffrwyth ymdrech ddiweddar Lias Tomos, roedd y geirie yma,—
